Trzy skuteczne receptury tybetańskie

Medycyna tybetańska jest najstarszym nieprzerwanie praktykowanym systemem leczniczym na świecie. To unikalne połączenie prostego systemu diagnozy, leczenia i profilaktyki ukierunkowane na osiągniecie optymalnej dla człowieka równowagi ciała, umysłu i ducha. Lekarze tybetańscy posiadają dogłębną wiedzę na temat anatomii, fizjologii i patologii, jak również skuteczne metody diagnostyczne i terapeutyczne. Takie holistyczne podejście do pacjenta okazuje się bardzo skuteczne, dlatego w kulturach Azji , Bliskiego Wschodu czy nawet Rosji, Tybet nazywany jest „krainą medycyny”.
Tybetańczycy praktykują głownie medycynę naturalną, uważając że tylko natura może przywrócić równowagę w organizmie, chociaż wielu lekarzy tybetańskich postrzega zachodnią medycynę jako uzupełnienie ich własnego systemu i chętnie współpracuje z zachodnimi lekarzami, ale głownie przy nagłych przypadkach np. gdy konieczna jest operacja. Krytykują natomiast chemiczne lekarstwa które mają dużo skutków ubocznych. Są natomiast ekspertami naturalnych środków.

Oto 3 przepisy tybetańskie, które każdy może zastosować:

Eliksir długowieczności

Wycisnąć sok z 10 cytryn, dokładnie wymieszać z 1 litrem miodu i 10 sprasowanymi główkami czosnku. Mieszankę szczelnie zamknąć w szklanym słoju i odstawić w ciemne miejsce na 8-10 dni. Zażywać łyżkę eliksiru 2 razy dziennie – przed śniadaniem i przed obiadem. Dzieci 1 łyżeczkę dziennie.
Mieszanka spowalnia proces starzenia się, oczyszcza organizm, pozytywnie działa na układ krążenia i procesy metaboliczne. Jest bardzo skutecznym środkiem uodparniającym, dlatego kuracje warto przeprowadzić wczesną jesienią przed sezonem grypy i przeziębień

Herbata na stres

2 litry wody gotować przez pięć minut. Pozostawić do ostygnięcia i dodać następujące składniki: 2 łyżki miodu, 2 łyżki soku z cytryny, 5 g startego imbiru, szczyptę anyżu i ostrej papryki. Herbata jest gotowa do podania. Pić filiżankę przed każdym codziennym posiłku.
Rozładowuje stres, napięcie i „gonitwę myśli” relaksując i uspokajając. Uważa się ze przedłuża życia.

Eliksir na naczynia krwionośne i serce

Zmiksować kilogram dokładnie umytych cytryn ze skórką z 300g czosnku, zalać 1,5 litra wrzącej wody gotowanej uprzednio przez 15 minut. Pozostawić do ostygnięcia, zamknąć szczelnie w szklanym słoiku. Spożywać 50 ml dziennie przed posiłkiem. Pełna terapia trwa około 25 dni, po czym kiedy należy zrobić 10 dni przerwy. Jako środek profilaktyczny stosować raz na 6 miesięcy.
Eliksir oczyszcza naczynia krwionośne, zapobiega udarom i zawałom serca, ma tez korzystny wpływ na cały organizm m.in. poprawia wzrok.

Te trzy podstawowe popularne składniki już same w sobie mają duża moc, jednak w odpowiedniej kombinacji zwielokrotnioną.

Czosnek

Jest bardzo popularny, ze względu na swoje liczne właściwości lecznicze i niekwestionowane znaczenie dla zdrowia człowieka. Obniża ciśnienie krwi, poziom cholesterolu,uszczelnia naczynia krwionośne, jest naturalnym antybiotykiem, wzmacnia układ immunologiczny, ma właściwości przeciwzapalne, niszczy pasożyty, bakterie, grzyby, przeciwdziała zmęczeniu, odmładza.

*************************************************************************

Cytryna

Jest naturalnym przeciwutleniaczem, usuwa wolne rodniki, przeciwdziała chorobom układu krążenia, zapobiega pękaniu naczyń krwionośnych, pobudza enzymy trawienne, ma właściwości oczyszczające, wzmacnia odporność, łagodzi przebieg infekcji, jest cennym źródłem beta-karotenu, witamin z grupy B, E, potasu, magnezu, sodu i żelaza, odmładza, jej bioskładniki utrzymują się we krwi do 24h.

*************************************************************************

Miód

Miód jest naturalnym antybiotykiem i przeciwutleniaczem, ma właściwości antybakteryjne, usuwa z organizmu toksyny, wzmacnia serce i system nerwowy, ożywia mozg, wzmacnia organizm, usuwa toksyny. Jest skuteczniejszy w połączeniu z ziołami czy owocami.

 

*************************************************************************

http://sekrety-zdrowia.org/

Pszczoły i ich miód

Znany jest ludziom od zarania cywilizacji. Pierwsze zapiski na jego temat pojawiają się w czasach starożytnych. W Grecji był uważany za pokarm bogów, a w Egipcie miał znaczenie obrzędowe. Już wtedy doceniano jego właściwości lecznicze. Miód, bo o nim mowa, jedno z najstarszych lekarstw jest z powodzeniem wykorzystywany we współczesnej medycynie.

Miód ma zazwyczaj konsystencję gęstego płynu, ale też występuje w postaci stałej. Może mieć barwę od białej, poprzez jasnożółtą do ciemnobrązowej. W zależności od tego czy miód powstał z nektaru czy spadzi wyróżniamy miody nektarowe (kwiatowe), spadziowe oraz mieszane.

SKĄD SIĘ BIERZE ZDROWOTNE DZIAŁANIE MIODU?

Jego dobroczynne dla zdrowia składniki trafiają wprost do naszego krwiobiegu, z pominięciem procesu trawienia. Miód pszczeli posiada wartości lecznicze dzięki obecności specjalnych enzymów dodawanych przez pszczoły w trakcie produkcji.

Jego preparaty mają właściwości odtruwające – eliminują z organizmu ołów i inne metale ciężkie. Mają również właściwości ogólnie wzmacniające, regenerujące i uodparniające. Kuracja miodem ma swoją fachową nazwę – jest to apiterapia, dziedzina medycyny, która zajmuje się leczeniem i profilaktyką schorzeń przy użyciu miodu oraz innych produktów pszczelich np. propolisu.

NAJZDROWSZA APTEKA TO PSZCZELA PASIEKA

W zależności od tego, z jakiego nektaru kwiatowego miód powstaje, działa na różne dolegliwości.

– Miód akacjowy – o kolorze białym lub kremowym. Uważany jest za najjaśniejszy z miodów. W smaku jest słodki, ale nieco mdły. Znajduje zastosowanie przy zaburzeniach ze strony układu pokarmowego.

– Miód rzepakowy – odznacza się jasnym kolorem, od białego do jasnożółtego. W smaku jest słodki, czuć zapach kwiatów rzepaku. Jest łatwo przyswajalny przez wątrobę. Może być stosowany przy chorobach serca i stanach zapalnych górnych dróg oddechowych.

– Miód lipowy – w stanie płynnym ma barwę herbacianą. Jego smak jest ostry i gorzkawy. Odznacza się wysoką aktywnością antybiotyczną. Ma właściwości przeciwgorączkowe, napotne, wykrztuśne i uspokajające.

– Miód koniczynowy – otrzymywany z koniczyny białej ma kolor słomkowy i jest słodki. Natomiast miód otrzymany z koniczyny czerwonej odznacza się ciemniejszym kolorem i jest lekko kwaśny. Działa on uspokajająco, używany przy leczeniu anemii.

– Miód malinowy – o charakterystycznym zapachu malin i kwaśnym smaku. Zawiera dużo kwasów organicznych i pektyn. Stosowany jest przy leczeniu niedokrwistości i miażdżycy, może działać napotnie, przeciwgorączkowo i antyseptycznie.

– Miód gryczany – jest to typowy ciemny miód. Przy dostępie światła może stać się prawie czarny. Ma charakterystyczny ostry, słodki smak oraz intensywny zapach kwiatów gryki. Stosowany jest przy leczeniu schorzeń układu krążenia, miażdżycy, osłabieniu pamięci oraz przy zaburzeniach na tle nerwowym.

– Miód wrzosowy – ma kolor bursztynowy. Odznacza się intensywnym zapachem wrzosu i aromatem. Zawiera dużo witamin z grupy B. Posiada właściwości lecznicze przy zapaleniu dróg moczowych, kamicy nerkowej oraz zapaleniu jelit.

– Miód wielokwiatowy – jest zbierany z różnych roślin. Jego zapach i barwa zależą od zebranego nektaru. Stosowany jest przy anemii, a także przy walce z alergią.

Oprócz miodów kwiatowych, drugą grupę stanowią miody spadziowe. W Polsce są to zazwyczaj miody otrzymywane z jodły i świerku. Substancje w nich zawarte są stosowane przy leczeniu schorzeń dróg oddechowych. Są zdrowsze, dlatego polecane są dla dzieci. Miody otrzymane ze spadzi drzew liściastych mają właściwości moczopędne, żółciopędne oraz przeciw zapalne i dezynfekujące. Możemy także się spotkać z miodami mieszanymi. Mają one dużą aktywność antybiotyczną.

W JAKIEJ FORMIE NAJLEPIEJ SPOŻYWAĆ MIÓD?

Medycyna ludowa i lekarze zgadzają się, że miód wspomaga leczenie wielu chorób. Ale tylko wtedy, gdy jest spożywany w odpowiedni sposób – najlepiej wieczorem zalać łyżkę miodu przegotowaną wodą i odstawić do rana. Mówi się, że miód rozcieńczony ma więcej właściwości niż miód w skondensowanej formie. Wtedy cukier i wszystkie odżywcze składniki są najlepiej przyswajane. – mówi Edmund Rostkowski, doświadczony pszczelarz. Jednak według prof. nauk farmaceutycznych Artura Stojko, ludzie, którzy w takiej formie spożywają specyfik, popełniają błąd, bo hormony roślinne zawarte w miodzie nie rozpuszczają się w wodzie, ale osadzają na ściankach szklanki, przez co nie korzystamy z ich dobrodziejstwa. Zatem, w jakiej formie należy spożywać miód? Według naukowca miód najlepiej spożywać w naturalnej postaci, bez rozcieńczania, bo dodatkowo działa antybakteryjnie na przełyk.

MIÓD A GORĄCA HERBATA

Czy miód traci właściwości jeśli posłodzimy nim herbatę? To zależy. Ciepłe napoje można „pomiodzić”, ale starajmy się, by temperatura nie przekroczyła 50-60 stopni Celsjusza. Jeśli już dodamy miód do wrzątku, to należy go wypić w ciągu 10 minut – mówi Pan Edmund. Dlaczego tak się dzieje? W miodzie jest dużo enzymów, w tym najważniejszy – inhibina, która niszczy bakterie, wirusy i grzyby. Ale enzym ten jest bardzo wrażliwy na światło i temperaturę. Jeżeli włożymy łyżeczkę miodu do gorącego mleka, to ulegnie on rozkładowi, a my wypijemy tylko słodkie węglowodany, ponieważ inhibina ścina się tak jak białko w temperaturze powyżej 42 stopni. – wyjaśniła w wywiadzie dla portalu „Dbam o Zdrowie” dr Jolanta Żeligowska-Garnczarek, specjalistka od apiterapii.

KOSMETYCZNY CUD-MIÓD

Już w starożytnych czasach miód został doceniony za swoje właściwości. W starożytnym Egipcie wykorzystywano go jako kosmetyk, afrodyzjak, a także środek do balsamowania. Prawdopodobnie niezwykła uroda Kleopatry była wynikiem częstych kąpieli w oślim mleku z miodem. Poppea, żona cesarza Nero używała mieszaniny mleka i miodu w formie okładów podtrzymujących piękny, młody wygląd jej twarzy.

Ostatnie badania naukowe potwierdzają silne działanie antybiotyczne miodu. Miód hamuje rozwój bakterii, grzybów, wirusów, pierwotniaków. Miód jest środkiem pomagającym w nawilżeniu i utrzymaniu odpowiedniej wilgotności skóry. Stąd jest naturalnym składnikiem wszelkiego rodzaju kosmetyków, nawet tych do delikatnej skóry, w tym dzieci. W Polsce najlepszym kosmetycznym miodem jest miód mniszkowy z mniszka pospolitego czyli tzw. mlecza. Skutecznie uelastycznia skórę. Jako maseczka na włosy pomaga w walce z rozdwajającymi się końcówkami.

Uważany za ojca medycyny – Hipokrates swoją długowieczność zawdzięczał produktom z miodu. Ponoć dzięki słabości do tego napoju sędziwego wieku dożył także Pitagoras. Co prawda współczesne badania nie potwierdziły wpływu miodu na długowieczność, ale jeszcze nie wszystkie substancje pochodzące z ula zostały do końca rozszyfrowane i zbadane.

Źródło: Ekologia.pl
http://wolnemedia.net